Dropping

Dropping jo8/9/10

Onwijs gespannen voor de dropping in een afgeplakte bus werden wij 4km vanaf het Kamphuis afgezet in het bos. Uiteraard kwam het verhaal van de ‘vliegende boomkippen’ ter sprake. Dit zijn kippen met lange snavel en scherpe tanden. Deze komen
‘s nachts pas tot leven, je zou ze kunnen zien door met je zaklamp in de bomen te schijnen dan lichten hun rooie ogen op of vliegen ze weg, Na dit verhaal was het tijd om de tocht naar het Kamphuis in te zetten.
Uiteraard werd er op elke kruising met elkaar gestemd welke kant wij op zouden gaan. Na een bij stukje bos waar wij links, rechts, rechts en links gingen bereikten wij uiteindelijk de openbare weg. Mees een zandberg tegenkwam en dacht dat wij bij de duinen waren gearriveerd. Het liften langs de weg geen succes had en dit betekende dat wij de tocht moesten vervolgen over het fietspad.

Gelukkig kwam hadden we Teun bij ons, want hij merkte na 30 minuten het bord Someren op. We zaten dus in de goede richting. Nadat we een bord hadden gevonden met de kaart van Someren kwam het kampgebouw al snel in zicht. Moe, maar voldaan zijn de kinderen lekker hun bed ingegaan.

Dropping Jo10/11

Leiders: Denise, Ilona, Barry
Kids: Rens, Koen, Senn, Lennert, Sem, Mats, Lenn, Adhik, Angelo, Stef, Ollie, Jan, Mink, Jacye, Timon
22:30 vertrokken we met de kids en we werden 5km verder afgezet tussen de weilanden. Meerdere kids met een grote rugtas want je zou maar niet genoeg bij je hebben?. Wat te eten en drinken klinkt logisch maar Adhik had ook een tafeltennisbladje bij zich en Lennert een opscheplepel. Na een mooie groepsfoto vonden we een mooie afsnijroute door de weilanden. Na het verhaal over Wolven en vliegende boomkippen werd de dropping heel serieus genomen. Zeker toen er een fietsen kwam aanrijden. Dat kon wel eens een boze boer zijn maar gelukkig reed de beste man door. Inmiddels waren we drie kwartier verder en hadden alle kids al 4x een plaspauze gehouden. Toen kwam er opeens een auto aanrijden. Het was leidster Femke die langs kwam om Jayce toe te voegen aan de groep. Toppertje hoor die Jayce want die voelde zich meteen helemaal thuis. Na een foto met Femke (topscorsters Westland 2023) gingen we door en kwamen we in een bosachtig gebied. Daar kwamen we erachter dat het 0:00uur geweest was en dus Jan jarig is! Met ze alle luid gezongen en daarna door het bos weer naar de bewoonde wereld. Na een flinke tocht van 10km waren de kids er wel klaar mee en kwamen we rond 1:15uur op het kamp aan. Top gelopen die gasten.

Nog een paar mooie opmerkingen:

  • Senn snapt het nut niet van zo’n dropping.
  • Rens ging gewoon in korte mouwenshirt want die muggen vinden mij toch niet lekker.
  • Koen dacht: ik neem me grote FC tas mee net als een echte militair.
  • Lennert kon lekkere poepies laten.
  • Mats was niet bang. Hij zat lekker op zijn praatstoel om zijn angst te verdrijven.
  • Angelo vond de geesten op de foto wel spannend.
  • Stef vroeg 22:45 al of we al bijna op kamp waren.
  • Ollie had kracht zat want die heeft het laatste stuk afgelegd met Angelo op zijn rug.
  • Mink is niet bang voor het monster van Someren.
  • Timon was dood moe maar hij doet liever een dropping dan Hello Fresh eten bij zijn moeder.

Dropping JO12

Als begeleiders gingen mee met de leeftijd jo12 meneer Grootscholten en Bolleboom. Aan hun de zware taak om het groepsproces in de juiste banen te leiden.

Gestart werd met het aantrekken van de hesjes, veiligheid boven alles. Voor het instappen bij de geheel geblindeerde bussen werd de briefing gehouden. Het onderwerp de wolf stond centraal voortkomend uit het nieuws dat een wolf een mens had aangevallen.
Dat gaf de nodige vragen. De geloofwaardigheid werd in twijfel getrokken door de spelers. Hierdoor was de leiding genoodzaakt het nieuwsartikel te laten lezen.
Er werd de vraag gesteld dat dat in Drenthe was. Het klopte inderdaad, de leiding had zich ‘vergist’ want die dacht dat de wolf in deze regio actief was.
Desondanks werd er toch geoefend voor het geval dat .
Op het moment dat 1 van de twee leiders de handen in de lucht hield bij verdenking van een Wolf zou de rest van de spelers stokstijf de armen naast elkaar houden en stil staan. Het zou ervoor moeten zorgen dat de wolf ons met rust zou moeten laten.

Met de afspraken vers in het geheugen stapten we in de drie geblindeerde bussen en reden we 25 minuten van het kamp af.
Toen werden we gedropt midden in een bos. Zo stonden we al direct voor een 3 splitsing. Door de groep werd gekozen voor het rechter pad .
Leider Grootscholten voorop met de regel niemand mag voorbij hem en Bolleboom als bezem wagen met de regel niemand mag achter Bolleboom.

Na 1 minuut in het donkere bos werd er geoefend door de leiding door de handen in de lucht te steken en te simuleren dat er een wolf op komst zou zijn. Dit moest eigenlijk wel beter. Zo werd er na 100 meter nogmaals de handen in de lucht gestoken. Dit moment werd fataal voor het wolven verhaal. De spanning werd iets te hoog bij sommige en hierdoor werd uitgelegd dat inderdaad de wolf in Drenthe hier niet actief was. Al snel was de «  rust «  wedergekeerd en zette de tocht zich voort .

Na 30 minuten was de groep uit het bos. Elle langen mais velden lagen voor ons. Soms werden niet altijd de juiste keuzes gemaakt. Het werd een mentale wedstrijd om nooit te vergeten, maar zeker een herinnering voor het leven. Liggend in de berm kijkend met je voetbal maatjes naar het steelpannetje en opzoek naar vallende sterren. Tijdens de wandeling hadden de meeste het mentaal erg zwaar, maar de volgende dag werd de euforie gevierd. Een mooie overwinning!
22.00 uur weg 00.45 aankomst !

Dropping JO/MO 13

Ik had de eer om met leider Twan met de JO13 mee te lopen. Stoere mannen en meiden vooraf, maar als de leiding een tak in de bosjes gooit schreeuwden ze als kleine kinderen.
Om 11 uur gedropt in t bos en de kids mochten zelf bepalen hoe ze wilde lopen, met gezang van Frans Bauer, ingezet door de mannen zat de sfeer er lekker in. Een kikker in t donker is ook opeens een bijzonder beestje en een balkende ezel is wel heel opmerkelijk midden in de nacht. Doordat hun richting gevoel wel aardig klopte zijn ze eigenlijk in 1 streep naar t Kamphuis gelopen (namens Twan en Johan bedankt) en lag deze lichting om 01:15 op 1 oor.

Dropping JO 14

Om 23:15 vertrokken 18 jongens van de JO-14, onder begeleiding van Dennis en Alex aan hun dropping. Al snel werd de groep eensgezind in hun oordeel, gewoon zo snel mogelijk naar huis. Want je hebt jezelf er alleen maar mee in de loop van de week. Onder begeleiding van 1 zaklamp, werd er door Finn een kikker gespot. Met grote belangstelling werd geconstateerd dat het een dennenappel bleek te zijn. “ Maar hij bewoog echt!!!’ Aan het einde van het bos werden er een moordplaats gevonden, 3 versierde bomen met bloemen op de grond. Ze weten het zeker, hier is iemand vermoord. Laten we snel wegwezen hier! Al gauw bleek dat we op koers lagen voor een record tijd. Alleen Thijmen, Luuk, Dio en Finn konden het tempo niet bijbenen. De eerste groep kwam rond kwart over 1 aan op het kamp. Conclusie de telefoons hebben het basisprincipe van een dropping ernstig verstoord

Dropping JO 15

Latertje voor de kinderen, vertrokken rond 12 uur vanaf het kamp om gedropt te worden. Moesten nog wachten op Femke die na het Westlands sportgala (hier is ze trouwens eerste geworden als topscorer van het Westland) gelijk doorgekomen is met Chase om alsnog mee te lopen met de oudste jeugd! Na een groot stuk door het bos gewandeld te hebben kwam de keus gaan we richting Heeze of terug naar Someren. Dan is er uiteraard maar 1 goede weg: richting Heeze! Na een hotel op stelten gezet te hebben en daar wat fietsen uitgeprobeerd te hebben mocht Merel de goede weg wijzen… Het bleek hier dat echter de andere kinderen hier gelijk hadden en we een kilometer of 2 rechtsomkeert konden maken. Via Sterksel door het bos werden er onderweg wat goede moppen en raadsels verteld waar ook de leiding goed om kon meelachen… Na een kilometer of 15 gelopen te hebben was het kamp in zicht en gingen rond half 5 de oogjes toe….